Με πρώτο αυτό το σύνθημα οι υγειονομικοί που διώχθηκαν απ τις δουλειές τους προειδοποίησαν τους συναδέλφους και τους συμπολίτες τους γι αυτό που επιφύλασσε για τη δημόσια υγεία μια εξουσία απροκάλυπτα ολοκληρωτική.
Δεκαπέντε μήνες μετά και ενώ οι διωγμένοι υγειονομικοί δεν έχουν ακόμα αποκατασταθεί στις θέσεις τους, οι συνάδελφοί τους άρχισαν πλέον να αντιλαμβάνονται αυτό το οποίο δυστυχώς για το μεγαλύτερο τμήμα της κοινωνίας εξακολουθεί να παραμένει άγνωστο:
Ότι η δημόσια μέριμνα για την υγεία αποτελεί παρελθόν στη χώρα μας και ότι όλο το απασχολούμενο προσωπικό στις δομές του πρώην εθνικού συστήματος υγείας θα περάσει από μια διαδικασία “αναπροσαρμογής” και “κάθαρσης” προκειμένου να είναι απόλυτα εναρμονισμένο με τα νέα δεδομένα παροχής υπηρεσιών υγείας.
Η παροχή υγείας με όρους εμπορεύματος προϋποθέτει ότι οι απασχολούμενοι υπάλληλοι θα ενστερνίζονται και θα εφαρμόζουν στο ακέραιο αυτή τη φιλοσοφία χωρίς τις παραμικρές ενστάσεις.
Πόσο εύκολα μπορεί να ανατραπεί εκ βάθρων μια εργασιακή λογική άρρηκτα συνδεδεμένη με ένα τόσο ευαίσθητο τομέα παροχής υπηρεσιών όπως είναι αυτός της υγείας;
Όποιος εξακολουθεί να αρνείται τη σχέση που είχε ο Αρμαγεδδών της υποχρεωτικότητας με την πρόθεση ξεπατώματος του ΕΣΥ και εμπορευματοποίησης της υγείας, είτε εξυπηρετεί το σχέδιο είτε δεν αντέχει την ηθική και την ψυχολογική ήττα αυτής της παραδοχής.
Εν πάση περιπτώσει ο νέος νόμος για το ΕΣΥ εισάγει το κυνήγι των μαγισσών ΣΥΝΟΛΙΚΑ για το υγειονομικό προσωπικό χωρίς εξαιρέσεις και υποκατηγορίες. Η υποχρεωτικότητα γίνεται ο ανώτερος νόμος. Τυφλή υποταγή σε πρωτόκολλα, σημαίνει ασθενείς στην κρεατομηχανή.
Όποιος δεν προσαρμόζεται σε αυτή τη νέα λογική, θα αντιμετωπίζει αρνητικές αξιολογήσεις, πειθαρχικές διώξεις, και φυσικά θα βλέπει για ψύλλου πήδημα και ανά πάσα στιγμή μπροστά του την πόρτα της εξόδου, με διακοπή της σύμβασής του “αζημίως για τον εργοδότη”.
Δεν είναι απαραίτητη η νομοθετικά τόσο δύσκολη κατάργηση της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων. Θα έρθει μόνη της νομοτελειακά, καθώς πολλοί συνάδελφοί μας σταθμίζουν πλέον σοβαρά και υπό την όψιμη αναγνώριση του αδιεξόδου στο οποίο σταδιακά περιήλθε το υγειονομικό επάγγελμα, την οικειοθελή αποχώρησή τους από αυτό το σύστημα.
Πίσω θα μείνουν οι συμβασιούχοι εργαζόμενοι σε απόλυτο καθεστώς ομηρίας. Δεν υπάρχει επιλογή συμμετοχής στα ιδιωτικά ιατρεία και χειρουργεία εντός ενός ιδιωτικού ΕΣΥ. Η συμμετοχή θα είναι υποχρεωτική για όλο το εμπλεκόμενο προσωπικό. Οι νέοι επαγγελματίες υγείας αναγκαστικά θα πάρουν αυτό που τους προσφέρεται και θα πουν και ευχαριστώ..
“Θέλουμε οι γιατροί να πιστεύουν στην επιστήμη τους”.
“Θέλω το γιατρό μου ασφαλισμένο, όπως του παρείχαμε μια ασυλία στο κομμάτι COVID, θέλω να ξέρει ότι άμα κάνει ένα λάθος, σε αυτό το λάθος δεν θα τον κυνηγήσει κανείς – ο νοσηλευτής το ίδιο..”
Υπάρχει κάποιος που ακόμα δεν έχει πιάσει το νόημα των δηλώσεων του υπουργού υγείας Α. Πλεύρη;
Ας μεταφράσουμε: “Η άσκηση της ιατρικής με γνώμονα το επιχειρηματικό κέρδος σίγουρα θα προκαλέσει θανάτους ασθενών, αλλά μη φοβάστε. Όπως εξασφαλίσαμε το ακαταδίωκτο και όπως συγκαλύψαμε τόσους θανάτους εντός του ΕΣΥ ως αποτέλεσμα της πολιτικής COVID, έτσι θα φροντίσουμε και για την ασυλία των υγειονομικών που θα συμμορφωθούν με τη λογική του νέου ΕΣΥ..”
Σύντομα το συμβούλιο των ιεροεξεταστών θα συνεδριάσει (τυπικά μόνο, εφόσον οι αποφάσεις είναι ήδη ειλημμένες) για τη μέθοδο χειρισμού των ολίγων αυτών αντιφρονούντων υγειονομικών που δεν κατέστη εφικτό με καμία μέθοδο να μπουν σε κανένα καλούπι κομφορμισμού όπως επιτάσσει η “επιστήμη” του κυρίου Πλεύρη και των ομοϊδεατών του.
Τους υγειονομικούς αυτούς που από την ημέρα της αναστολής τους έως και σήμερα δεν έχουν καταθέσει απολύτως κανένα είδος πιστοποιητικού, το σύστημα εξουσίας εξόφθαλμα τους διαχωρίζει πλέον από τους συναδέλφους τους που εργάζονται με πιστοποιητικά νοσήσεων και τους επιφυλάσσει μια εντελώς ειδική μεταχείριση.
Όσο κι αν προσπαθούμε να παραμένουμε αντικειμενικοί, οι συνειρμοί με κάτι εποχές που στήνανε τον κόσμο στα πέντε μέτρα “επειδή δεν υπέγραφε” είναι εντελώς αναπόφευκτοι.
Ήδη έχουν ξαμοληθεί πάσης επαγγελματικής ιδιότητας και κομματικών καταβολών λαγοί με μπροστάρη φυσικά τον κύριο Πλεύρη, οι οποίοι διαμορφώνουν το ψυχολογικό κλίμα της επαναφοράς αυτών των “επικίνδυνων”.
Αυτή η στρατηγική, εκτός από την απόσπαση της προσοχής του κοινού από την ψήφιση του νομοσχεδίου Γκάγκα, αποβλέπει βέβαια ευθέως στην κάμψη και των τελευταίων αντιστάσεων εν όψει της επιβολής του νόμου της μπίζνας μέσα στο ΕΣΥ.
Άραγε αυτή τη φορά τουλάχιστον οι συνάδελφοί μας που άρχισαν να αντιλαμβάνονται τι δρομολογείται εντός του ΕΣΥ, θα σταθούν αλληλέγγυοι στην πράξη;
