Ουδέν μονιμότερον του προσωρινού, λέει μια σοφή ρήση

Μετά από τρία χρόνια κρατικής καταστολής με τουριστικά διαλείμματα “κανονικότητας”, η δύναμη της συνήθειας αποδεικνύεται καταλυτικός παράγοντας στη μόνιμη εγκατάσταση μιας νοοτροπίας που μας θέλει ικανούς να ζήσουμε στο διηνεκές με λιγότερες ελευθερίες και λιγότερα δικαιώματα.

Ο ολοκληρωτισμός μεταμφιεσμένος σε υγειονομική επιταγή για το καλό της ανθρωπότητας, αργά και σταθερά επαναφέρει μεσαιωνικά πρότυπα εργασίας με αναβαθμισμένες τεχνολογικές μεθόδους. Τρία χρόνια μετά την έναρξη της εκτροπής φαντάζει πλέον αδύνατη η εργασία χωρίς ψηφιακή έγκριση. Το ψηφιακό πιστοποιητικό και το συνδεόμενο με αυτό ηλεκτρονικό σύστημα καταγραφής και παρακολούθησης πάσης φύσεως προσωπικών δεδομένων, το “τρομακτικό εργαλείο” κατά τον υπουργό υγείας Α. Πλεύρη, το οποίο εδραιώθηκε με αφορμή ένα εμβόλιο, ήρθε για να μείνει.

Προοδευτικά θα αντικατασταθούν και τυπικά όλα τα είδη συμβάσεων εργασίας από ένα αντίστοιχο ψηφιακό πάσο. Η αρχή έγινε μέσα στον υγειονομικό χώρο, εφόσον το αφήγημα στήθηκε πάνω σε ιατρικά δεδομένα, και σχεδόν ταυτόχρονα ο ψηφιακός έλεγχος επεκτάθηκε από τον ευρύτερο εργασιακό χώρο στον χώρο της εκπαίδευσης όλων των βαθμίδων και σε όλο το φάσμα της ζωής.

Η φαινομενική χαλάρωση των ψηφιακών ελέγχων στην καθημερινότητα των μετακινήσεων και συναλλαγών καθώς και σε κάποιους χώρους εργασίας, δεν πρέπει να οδηγεί τον κόσμο στο λανθασμένο συμπέρασμα μιας επικείμενης κατάργησης αυτού του μέτρου καθώς το νομικό πλαίσιο που μονιμοποιεί το καθεστώς ψηφιοποίησης των πάντων έχει ήδη στηθεί και εμπλουτίζεται σχεδόν καθημερινά με νέα νομοθετικά εκτρώματα. Η εισαγωγή ενός νέου προτύπου δουλείας με ψηφιακούς όρους είναι κοινή πολιτική γραμμή και εδραιώνεται πλέον στις νομοθεσίες πολλών κρατών, με το μηχανισμό της ευρωπαϊκής ένωσης να πρωτοστατεί.

Στα πλαίσια αυτά το υπουργείο ψηφιακής διακυβέρνησης της χώρας μας συνεργάζεται στενά, όχι μόνο με το υπουργείο υγείας, αλλά με πληθώρα υπουργείων.

Δεν μπορούμε πλέον να μιλάμε για σενάρια και σκοτεινές θεωρίες εφόσον μας επιβεβαιώνει η ίδια η νομοθεσία, η οποία είναι διαθέσιμη σε όποιον έχει το κουράγιο να τη διαβάσει.

Το εμβόλιο, που εξυπηρέτησε αρχικά την εγκατάσταση αυτού του εργαλείου ψηφιακού ελέγχου, ίσως μια μέρα να ξεχαστεί εντελώς. Η “ανοχή” του κράτους εξάλλου στα ψηφιακά πιστοποιητικά νόσησης καταδεικνύει ακριβώς ότι αυτό που ενδιαφέρει εν τέλει δεν είναι το ίδιο το αντικείμενο της πιστοποίησης αλλά ο εγκλωβισμός όλων μας με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο μέσα σε ένα ψηφιακό μαντρί. Ο χαλκάς των δούλων της νέας εποχής, που θα παρέχουν τα πάντα στις ολιγαρχίες του υπερκέρδους με αντάλλαγμα το τίποτα, σμιλεύεται πλέον ψηφιακά και είναι αόρατος.

Στα πλαίσια αυτού του σκεπτικού προκαλούν μεγάλο πονοκέφαλο στον υπουργό υγείας και το επιτελείο του, οι τελευταίοι αυτοί υγειονομικοί που μετά από δεκαπέντε μήνες συνεχούς αναστολής εργασίας έχουν καταφέρει με μαγικό τρόπο να αποφύγουν ως σήμερα την ψηφιακή αυτή παγίδα.

Παρατηρούμε μια εμμονική αναφορά στον αριθμό αυτών των ανθρώπων και ιδίως των γιατρών μεταξύ αυτών, οι οποίοι αποτελούν το τελευταίο προπύργιο αντίστασης απέναντι στην κατάργηση των συμβάσεων εργασίας και στη φίμωση του επιστήμονα υγείας που στοχεύει στην επιβολή μιας αυτοματοποιημένης ιατρικής, ενταγμένης στην αποκλειστική υπηρεσία του κέρδους τεράστιων επιχειρηματικών ομίλων της υγείας.

Για όσους διατηρούν ακόμα αμφιβολίες, ο προβληματισμός μέλους της περιβόητης επιτροπής εμπειρογνωμόνων, όπως προβλήθηκε στο συστημικό τύπο, θέτει τα πράγματα στη σωστή τους διάσταση και δεν αφήνει περιθώριο για παρανόηση των αληθινών προθέσεων. Λέει λοιπόν ο ειδικός επιστήμων, η ταυτότητα του οποίου δεν μας γνωστοποιήθηκε:

“Επιδημιολογικά ο κίνδυνος πλέον είναι χαμηλός, το ζήτημα που αναδεικνύεται είναι η επαγγελματική ηθική των υγειονομικών, πώς αντιλαμβάνονται οι ίδιοι την ευθύνη τους για την προστασία των ασθενών που καλούνται να περιθάλψουν αλλά και πώς η πολιτεία. Πλέον ο κίνδυνος να σταλεί από την επιστημονική κοινότητα ένα τυχόν λάθος μήνυμα για τον εμβολιασμό είναι μεγαλύτερος από τον επιδημιολογικό κίνδυνο που συνιστά η λοίμωξη COVID.“

 Προς αποκατάσταση της αλήθειας παραφράζουμε την ως άνω δήλωση ως εξής:

“Με τα επιδημιολογικά πλέον δουλεύουμε τον κόσμο, το ζήτημα που αναδεικνύεται είναι πώς θα πατάξει η πολιτεία και τον τελευταίο αντιφρονούντα που θεωρεί ότι μπορεί να επικαλείται μια επαγγελματική ηθική διαφορετική από αυτή που θέλουμε να επιβάλλουμε στην υγεία με όρους μπίζνας. Πλέον ο κίνδυνος είναι να καταλάβει ο κόσμος την απάτη εξαιτίας τέτοιων επιστημόνων υγείας και να καταρρεύσει το αφήγημα που στήθηκε γύρω από τη λοίμωξη COVID“

Αυτός λοιπόν είναι ο λόγος που η επιτροπή ζορίζεται να καταλήξει στο θέμα της ειδικής μεταχείρισης αυτών των γιατρών, για τον αριθμό των οποίων οι εκτιμήσεις ποικίλουν από 170, σε 260 κλπ. Θα μπορούσαν κάλλιστα να αναφερθούν και στους τελευταίους 300, χάριν στρογγυλοποίησης. Εν τέλει ο ακριβής αριθμός τους δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία.

Αυτό που έχει σημασία για το σύστημα καταστολής είναι ότι δεν πρέπει έστω και ένας από αυτούς να επιστρέψει με το κεφάλι ψηλά…