Ο αγώνας είναι συλλογικός και κοινωνικός

Στην απεργία της 28ης Φεβρουαρίου στο κέντρο της Αθήνας συγκεντρώθηκαν δεκάδες χιλιάδες κόσμου σε μια ατμόσφαιρα που ήταν διάχυτη η θλίψη, ο πόνος και η οργή για τον άδικο χαμό, τη δολοφονία 57 ψυχών που ένα χρόνο μετά εξακολουθούν να ζητούν δικαίωση. Κόσμος κάθε ηλικίας, εργατικά σωματεία, φοιτητές, κοινωνικές πρωτοβουλίες αντίστασης, πολιτικοί εσώ/εξώ κοινοβουλευτικοί φορείς, αλλά και πολίτες ως άτομα ύψωσαν συντεταγμένα τη φωνή τους υπέρ της τιμωρίας των ενόχων του εγκλήματος των Τεμπών και της ανατροπής ενός εγκληματικού καθεστώτος. Παρόν στην απεργία και το ΣΥΔΕ, υπερασπιζόμενο ελευθερίες θεσμούς και δικαιώματα που πλήττονται και εξαφανίζονται προς χάριν του κέρδους και των συμφερόντων.

Μετά από 15 περίπου χρόνια μνημονιακής λιτότητας και εκποίησης της δημόσιας περιουσίας είναι πλέον ορατή σε όλους η μεθόδευση της κοινωνικής διαίρεσης και της κατά περίπτωση στοχοποίησης. Ο αγώνας αυτός δεν είναι αγώνας μόνο μια κοινωνικής ομάδας, ενός εργατικού ή επαγγελματικού κλάδου. Δεν είναι αγώνας μόνο των υγειονομικών που τέθηκαν σε αντισυνταγματική αναστολή εργασίας πριν από 2,5 περίπου χρόνια ενώ προσπαθούσαν να προειδοποιήσουν για τις πολιτικές μεθοδεύσεις και την επερχόμενη κατάρρευση και ιδιωτικοποίηση της υγείας. Δεν είναι αγώνας μόνο των φοιτητών για την δημόσια και δωρεάν παιδεία ή των αγροτών για τη στήριξη του πρωτογενή τομέα της οικονομίας. Είναι πλέον αγώνας ολόκληρης της κοινωνίας ενάντια στην αυξανόμενη φτωχοποίηση, τις ιδιωτικοποιήσεις, την εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας, τη χειραγώγηση της δικαιοσύνης, τη λογοκρισία, την πολιτική ασυδοσία. Ενάντια στη διαπλοκή και στη διαφθορά. Ενάντια στη δολοφονία της δημοκρατίας, των παιδιών και των ονείρων μας.

Η υπεράσπιση του Συντάγματος, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθεριών, είναι δικαίωμα και υποχρέωση όλων μας.

Σ.Υ.Δ.Ε.

Σωματείο Υγειονομικών υπέρ Δημοκρατίας και Ελευθερίας