Είμαστε όλοι στο ίδιο το βαγόνι
Όταν τα συνθήματα μεταδίδονται από στόμα σε στόμα γεμίζοντας τις πλατείες, τους δρόμους και τα στενά και ο λαός ομονοεί, τα πάντα μπορούν να αλλάξουν.
Θα ακουστούν πολλά σχετικά με τα νούμερα των συγκεντρωμένων στις σημερινές διαδηλώσεις.
Αν προσθέσουμε ένα μηδενικό στο τέλος αυτών των εκτιμώμενων αριθμών, σίγουρα θα προσεγγίσουμε καλύτερα την αλήθεια.
Οι σημερινές συγκεντρώσεις μπορούν να συγκριθούν σε αριθμό, παλμό και αποφασιστικότητα μόνο με αυτές που έγιναν στην αρχή των μνημονίων, όταν ο κόσμος γνωρίζοντας πολύ καλά τι σήμαιναν για το μέλλον του οι προαναγγελίες περί ένταξης της χώρας σε διεθνή νομισματικά ταμεία και ευρωπαϊκούς μηχανισμούς “στήριξης”, είχε κατέβει κατά εκατοντάδες χιλιάδες στους δρόμους επιμένοντας για μήνες, παρά την τρομοκρατία, την καταστολή, τους φόνους (Marfin) και την ωμή κρατική βία.
Ήταν τότε που τον απείλησαν ότι θα βγάλουν τα τανκς..
Πάνω από μία δεκαετία κύλησε έκτοτε, μια περίοδος παρακμής και αποσύνθεσης του κοινωνικού κράτους. Μια μαύρη εποχή ασύστολου πλιάτσικου, όπως συμβαίνει σε μια χώρα ηττημένη σε πόλεμο.
Δέκα χρόνια μετά ο λαός ξαναβγαίνει στους δρόμους σαν ποτάμι και με αφορμή τους νεκρούς του ουρλιάζει την αγανάκτηση και τη σιχασιά του απέναντι σε ένα εντελώς ξεπουλημένο πολιτικό σύστημα μαριονετών και καραγκιόζηδων που δεν υπηρετούν τίποτα άλλο παρά τα μαγαζιά που τους διόρισαν.
Ίσως και να μην έχουν τελειώσει όλα ακόμα.
Ίσως και να υπάρχουν αποθέματα δύναμης σε αυτόν τον χιλιόπαθο λαό.
Αν δεν υποχωρήσει, αν συνεχίσει να βγαίνει στους δρόμους, αν οργανωθεί στις γειτονιές και στους χώρους της δουλειάς του. Αν κλιμακώσει τις κινητοποιήσεις του, κάθε βδομάδα, κάθε μέρα.
Αν κατεβεί σε απεργίες διαρκείας. Αν δεν ξεθυμάνει, όπως περιμένει το πολιτικό σύστημα με τη σιγουριά και το θράσος και την έπαρση αυτών που θεωρούν το λαό ξοφλημένο..
Οι υγειονομικοί που ψήθηκαν στον αγώνα καθημερινά εδώ και δεκαοκτώ μήνες, στους δρόμους και στις πορείες, ενώνουν τώρα τη φωνή τους με αυτήν των συμπολιτών τους γιατί τελικά οι διεκδικήσεις που διασφαλίζουν την ευημερία των ανθρώπων είναι κοινές:
Δημόσια και δωρεάν κοινωνικά αγαθά.
Μετά τιμής
8.3.23 Μία διαμαρτυρία που είχε χρόνια να δέι η Αθήνα
