Σε συνέχεια προηγούμενου δελτίου τύπου που εφιστούσε την προσοχή στην παγίδα της ψηφιοποιημένης επιτήρησης της ζωής μας, μια παγίδα που στήθηκε με υγειονομικά εργαλεία, θα επιχειρήσουμε να παραθέσουμε κάπως πιο αναλυτικά το χρονικό της ιδιωτικοποίησης του ΕΣΥ με στόχο την περαιτέρω συμπλήρωση της μεγάλης εικόνας.
Η αναπληρώτρια υπουργός υγείας Μ. Γκάγκα, κατά την ομιλία της στη βουλή, στα πλαίσια της συζήτησης του νομοσχεδίου για την δευτεροβάθμια υγεία και την ιατρική εκπαίδευση, που πλέον είναι νόμος του κράτους, δήλωνε:
“Σήμερα και όλα τα τελευταία χρόνια έχουμε ένα ΕΣΥ και ένα ιδιωτικό τομέα γύρω στο 40%, το μεγαλύτερο από όλες τις προηγμένες χώρες της Ευρώπης.. Θέλετε (απευθυνόμενη στην αντιπολίτευση) να πάτε σε ένα σύστημα υγείας που ήταν σε έναν άλλο κόσμο, ασθενείς που είχαν άλλες ανάγκες, άλλη τεχνολογία και άλλες δυνατότητες. Δεν έχει καμία σχέση το τι υπήρχε πριν 40 χρόνια και το τι χρειάζεται σήμερα..”
Έχουμε ξαναπεί ότι η νοηματική ασάφεια στον προφορικό λόγο είναι χαρακτηριστική μέθοδος όσων θέλουν να κρύψουν τις προθέσεις τους πίσω από τα λόγια τους. Γι αυτό εξηγούμε ότι αυτό που προφανώς εννοεί η κυρία Γκάγκα στο πρώτο μέρος της δήλωσης είναι ότι το ΕΣΥ καταλαμβάνει το μεγαλύτερο ποσοστό στην προσφορά παροχών υγείας σε σύγκριση με τον ιδιωτικό τομέα. Ένα υπερτροφικό ΕΣΥ κατά την αναπληρώτρια υπουργό είναι κάτι ξεπερασμένο και οφείλουμε να εναρμονιστούμε με τη λογική “προηγμένων” ευρωπαϊκών χωρών, μια λογική που κοστολογεί την υγεία όπως και κάθε άλλο εμπορεύσιμο είδος.
Πράγματι το ελληνικό ΕΣΥ με όλες του – και παρά όλες του – τις παθογένειες κατάφερε να διατηρήσει μέχρι σήμερα το δημόσιο χαρακτήρα του, σε αντίθεση με εθνικά συστήματα υγείας πολλών άλλων χωρών. Όμως η αντίστροφη μέτρηση για το ΕΣΥ είχε ήδη αρχίσει με τις μνημονιακές δεσμεύσεις αλλεπάλληλων κυβερνήσεων και κυβερνητικών σχημάτων που αθόρυβα έθεσαν το νομικό πλαίσιο για την ιδιωτικοποίηση. Η τωρινή κυβέρνηση ανέλαβε στο πλήρωμα του χρόνου το δύσκολο έργο της υλοποίησης του σχεδίου.
Γιατί πρέπει να πέσει το ΕΣΥ;
Για να απαντήσουμε σε αυτό το ερώτημα θα κάνουμε μια μικρή ιστορική αναδρομή:
Από το 2017 περίπου εμφανίζονται στο χώρο της ιδιωτικής υγείας μεγάλα FUND – ελληνιστί επιχειρηματικοί όμιλοι – οι οποίοι επιδίδονται σε εξαγορά των μεγαλύτερων ιδιωτικών θεραπευτηρίων της χώρας. Η ιδιωτική υγεία περνάει σταδιακά στα χέρια ενός μονοπωλίου που είναι σε θέση να διαμορφώνει τις τιμές στην αγορά της υγείας. Ο κύριος ζημιογόνος ανταγωνιστής που αποτρέπει την εκτόξευση των τιμών και που καταλαμβάνει, σύμφωνα με την κυρία Γκάγκα, το 60% της αγοράς είναι το ΕΣΥ. Όσο το ΕΣΥ διατηρεί το δημόσιο δωρεάν χαρακτήρα του, περιορίζεται η αισχροκέρδεια στο χώρο της υγείας. Το στοίχημα και το διακύβευμα για τους επενδυτές και για όσους τους εξυπηρετούν είναι τεράστιο.
Διευκρινίζουμε ότι δεν αναφερόμαστε σε ιδιωτικά συνεργεία και μικρές εταιρείες που θέλουν να πάρουν κάποια αποφάγια από το φιλέτο του ΕΣΥ αλλά στους κολοσσούς τους οποίους έχει μνημονεύσει ο κύριος Πλεύρης σε παλαιότερες δηλώσεις του.
Αντιλαμβανόμαστε τώρα τι σήμαιναν οι θερμοί εναγκαλισμοί και οι εκφράσεις φανερής ανακούφισης στα πρόσωπα των εμπλεκόμενων κατά την ημέρα της υπερψήφισης του νόμου για το ΕΣΥ. Τα κροκοδείλια δάκρυα λοιπόν της αναπληρώτριας υπουργού κατά την ομιλία της στη βουλή για την κατάρρευση του ΕΣΥ, που οι στοχευμένες πολιτικές του κόμματός της προκάλεσαν σε τεράστιο βαθμό, μάλλον δεν συγκινούν.
Ο νόμος πέρασε, οι συμφωνίες για την πώληση του ΕΣΥ έχουν κλείσει και ο υπουργός υγείας μπορεί επιτέλους να ανοίξει τα χαρτιά του και να μιλήσει ξεκάθαρα γι αυτό το οποίο πεισματικά αρνούνταν ως τώρα: Το κλείσιμο νοσοκομείων. Ογδόντα νοσοκομεία του ΕΣΥ προβλέπεται να μείνουν ανοιχτά σε όλη τη χώρα τα οποία αφού ανακαινιστούν – ο υπουργός δεν προλαβαίνει να τρέχει από εγκαίνια σε εγκαίνια – θα παραδοθούν με την κορδέλα στο ιδιωτικό κεφάλαιο.
Η νέα εμπορική φιλοσοφία στην παροχή υγείας, που σίγουρα δεν θα έχει ως προτεραιότητα το όφελος του ασθενούς, προϋποθέτει φυσικά τον πλήρη έλεγχο της δραστηριότητας των επιστημόνων της υγείας, οι οποίοι δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να ασκούν αυτόνομα την τέχνη τους, ούτε να έχουν άποψη σε θέματα επαγγελματικής ηθικής, όπως επισήμανε προσφάτως μέλος της επιτροπής εμπειρογνωμόνων. Μπίζνα και ηθική είναι δυο λέξεις εξ ορισμού ασύμβατες. Σε αυτό το σημείο “κουμπώνει” το ηλεκτρονικό σύστημα παρακολούθησης και προώθησης υποχρεωτικών ιατρικών πρωτοκόλλων και κατευθυντήριων γραμμών, ένα σύστημα που δένει χειροπόδαρα τον επιστήμονα υγείας αφαιρώντας του την αυτονομία στις αποφάσεις για το χειρισμό του ασθενούς και μετατρέποντάς τον σε απλό υπάλληλο και διεκπεραιωτή ιατρικών πράξεων καθ υπόδειξη.
Από αυτό το σύστημα απόλυτου ελέγχου, οι μόνοι που προς το παρόν ξεφεύγουν και που, όντες στο περιθώριο της αγοροπωλησίας, αποτελούν τον έτερο μεγάλο ανταγωνιστικό πόλο προς τους ομίλους υγείας είναι οι ελεύθεροι επαγγελματίες γιατροί και τα μικρά ιδιωτικά εργαστήρια.
Ο κλάδος τους είναι το τελευταίο προπύργιο αντίστασης στον κομφορμισμό του επιστήμονα υγείας. Πολλοί εξ αυτών αναγκάστηκαν να κλείσουν τα ιατρεία και τα εργαστήριά τους με την επιβολή του υποχρεωτικού εμβολιασμού, αλλά τα νούμερά τους είναι αόρατα για τον υπουργό ο οποίος απαριθμεί σκόπιμα μόνο τους υγειονομικούς του δημοσίου τομέα.
Ο τομέας του ελεύθερου επαγγέλματος πρέπει να εξαλειφθεί. Τα μονοπώλια δεν ανέχονται γενικώς την ανεξάρτητη επαγγελματική δραστηριότητα που δεν μπορούν να ελέγξουν. Γι αυτό και ένας από τους κύριους στόχους των lock down ήταν η καταστροφή των μικρομεσαίων επιχειρήσεων.
Η υποταγή στη λογική της εμπορευματοποιμένης υγείας που μπορεί να επιβληθεί μόνο με την πλήρη αυτοματοποίηση της ιατρικής, πρέπει να είναι απόλυτη. Η προσπάθεια της κυβέρνησης να εντάξει τους ελεύθερους επαγγελματίες στο ηλεκτρονικό σύστημα ελέγχου με το θεσμό του προσωπικού γιατρού δεν απέδωσε τα προσδοκώμενα καθώς, από ό,τι φαίνεται, οι γιατροί μυρίστηκαν την παγίδα.
Το ελεύθερο επάγγελμα θα οδηγηθεί εν τέλει σε μαρασμό με τη βοήθεια της παράλογης φορολόγηση που έχει επιβάλει η κυβέρνηση σε αυτόν τομέα. Παράλληλα ο νέος νόμος ανοίγει την πόρτα του ΕΣΥ προσφέροντας μερική απασχόληση σε αυτούς που δεν θα απορροφηθούν από τα ιδιωτικά θεραπευτήρια. Τελικός στόχος είναι να βρεθούν όλοι οι επιστήμονες υγείας κάτω από τον έλεγχο μιας διοικητικής αρχής όπου με εργαλείο την εξάρτηση της εξέλιξης της καριέρας τους από τον προϊστάμενο και τα συστήματα αξιολόγησης που εφαρμόζονται ήδη, να μην αφήνεται κανένα περιθώριο ευελιξίας.
Αυτό ευαγγελίζεται στην ουσία η κυρία Γκάγκα στα αποσπάσματα της ομιλίας που παραθέτουμε, αναφερόμενη στις χώρες τις δύσης όπου δεν υπάρχει ατομική επαγγελματική δραστηριότητα παρά μόνο εταιρείες που ορίζουν τα πάντα.
Η άσκηση του υγειονομικού επαγγέλματος όπως παραδοσιακά το γνωρίζαμε τελειώνει οριστικά και με την ουσιαστική παρέμβαση στο χώρο της εκπαίδευσης, διότι όσο παράγονται υγειονομικοί με κλασσική παιδεία και σφαιρική εκπαίδευση στον τομέα τους, ο έλεγχός τους και η επιβολή μιας άλλης επαγγελματικής “ηθικής” δεν μπορεί να επιτευχθεί απόλυτα, όπως απέδειξαν οι χιλιάδες αναστολές εργασίας.
Με την ίδια λοιπόν λογική βασανίστηκαν και εξακολουθούν να βασανίζονται οι φοιτητές, που με την επιβολή του εμβολιασμού επί της ουσίας αποκλείστηκαν από τις σχολές τους, ώστε να τους γίνει δίδαγμα από νωρίς η νέα επαγγελματική ηθική.
Προοδευτικά με την αλλαγή των εκπαιδευτικών προγραμμάτων και την πρόωρη εισαγωγή στο κομμάτι της εξειδίκευσης, από τις σχολές θα εξάγονται οι λεγόμενοι “εξειδικευμένοι ηλίθιοι” που δεν θα διαθέτουν καμία σφαιρική αντίληψη του αντικειμένου τους και οι οποίοι έξω από τα στενά όρια της εξειδίκευσής τους δεν θα γνωρίζουν ούτε τι χρώμα έχει ο ουρανός. Αυτή η νέα γενιά επιστημόνων δεν θα δύναται ούτως ή άλλως να “σταθεί” στην εργασία χωρίς την τυφλή εφαρμογή τυποποιημένων πρωτοκόλλων και αλγορίθμων. Και κάπου εκεί θα κλείσει ο κύκλος.
Το πρόβλημα λοιπόν που αναδύεται για τον πολίτη που θα αναζητήσει περίθαλψη στο νέο ΕΣΥ ή οπουδήποτε αλλού δεν είναι μόνο αν θα έχει αρκετά χρήματα για να φιλοξενηθεί στις ξενοδοχειακές εγκαταστάσεις που εγκαινιάζει ο κύριος Πλεύρης και η συμμορία του.
Το θέμα είναι ότι ακόμα και αυτός που θα μπορεί να πληρώσει για την υγεία του, δεν θα ξέρει ποτέ με σιγουριά σε τι χέρια θα πέσει.
