Ψωμί Παιδεία Ελευθερία

Τρεις λέξεις, ένα σύνθημα, πιο επίκαιρο από ποτέ.

Οι ομοιότητες του σήμερα με την προ 5 περίπου δεκαετιών χούντα των συνταγματαρχών είναι σχεδόν τρομακτικές. Φίμωση κάθε αντίθετης γνώμης, καταστολή, παρακολουθήσεις, διαπλοκή, κατάργηση της δικαιοσύνης, παραδειγματική τιμωρία των αντιφρονούντων. Τότε ήταν ο γείτονας που παρακολουθούσε τον γείτονα και έδινε την πληροφορία στην ασφάλεια. Σήμερα προστίθεται και το predator. Τότε ήταν η δικαιοσύνη που μαζί με τα μάτια έκλεινε και τα αυτιά της και έμενε αδρανής στο θρόνο της. Σήμερα είναι και πάλι οι εκπρόσωποι της δικαιοσύνης που εθελοτυφλούν μπροστά σε συνταγματικές παραβιάσεις και καταπατήσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Τότε ήταν τα πιστοποιητικά κοινωνικού φρονήματος που λειτουργούσαν ως διαβατήριο για την είσοδο είτε στην εργασία είτε στο απομονωτήριο. Σήμερα είναι τα πιστοποιητικά νόσησης και εμβολιασμού που λειτουργούν με πολύ παρόμοιο τρόπο.

Τότε διχοτομήθηκε η Κύπρος. Σήμερα διχοτομείται το Αιγαίο.

Το καθεστώς συνταγματικής εκτροπής που βιώνουμε στις μέρες μας, μπορεί να μην υποστηρίζεται από τανκς, δεν απέχει όμως καθόλου από μια κλασική δικτατορία που μεθοδεύει τη φθορά και την αποσύνθεση τόσο στα εσωτερικά θέματα όσο και σε ό,τι αφορά την πορεία της χώρας στο ευρύτερο γεωπολιτικό γίγνεσθαι. Η εξέγερση του Πολυτεχνείου ξεκίνησε από μια χούφτα ανθρώπους. Πυροδότησε όμως μια γενική έγερση από το λήθαργο και κινητοποίησε ένα σημαντικό τμήμα της κοινωνίας που υπέμενε ως τότε στωικά το ζυγό.

Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, ο εορτασμός του Πολυτεχνείου αποτελεί αφορμή αφύπνισης. Ο αγώνας των φοιτητών και εν συνεχεία των ευρύτερων λαϊκών στρωμάτων απέναντι στο δικτατορικό καθεστώς των συνταγματαρχών μάς καλεί να αναλογιστούμε τις ατομικές και τις συλλογικές μας ευθύνες για τη μοίρα της χώρας μας.

Οι υγειονομικοί κατά της υποχρεωτικότητας βρεθήκαν σήμερα στο χώρο του Πολυτεχνείου προκειμένου να αποδώσουν φόρο τιμής στους πεσόντες για την ελευθερία και την εθνική ανεξαρτησία.

Ο αγώνας συνεχίζεται…