Ανδρονίκη Μπαλάσκα: “Έργα και ημέρες μιας προαναγγελθείσας επιδημίας”

Κατασκευασμένη ή όχι, η ασθένεια έφερε στο προσκήνιο παθογένειες και προβληματικές των ανθρωπίνων κοινωνικών δομών, σχέσεων και αντιλήψεων. Πέρα από την απειλή για την υγεία και τη ζωή των πολιτών, υπήρξε και η λυδία λίθος για την αξιολόγηση της σύνεσης, τη λογικής, τη σωφροσύνης και της ανθρωπιάς μας.

Όπως συμβαίνει με πολλά κοσμοϊστορικά γεγονότα, οι πολίτες αργά ή γρήγορα υποχρεώθηκαν να λάβουν θέση και να υιοθετήσουν την αντίστοιχη στάση απέναντι στο συγκεκριμένο ζήτημα. Κάποιοι πανικοβλημένοι αποφάσισαν ότι η απόλυτη υπακοή στο διαχειριστικό σχέδιο της πολιτείας ήταν η μόνη οδός για να αποσοβηθεί ο κίνδυνος νόσησης. Κάποιοι άλλοι περισσότερο ψύχραιμοι και σκεπτικιστές άρχισαν να παρατηρούν τις αντιφάσεις και την προβληματική της διαχείρισης καθώς και της ρητορικής που τη συνόδευε. Όπως και να ‘χει όλοι είχαν και έχουν το δικαίωμα να διατυπώνουν ελεύθερα την άποψή τους και τους προβληματισμούς τους. Ή μήπως όχι;

Από ένα σημείο και μετά αυτό που φάνηκε ξεκάθαρα είναι ότι το διακύβευμα δεν ήταν η υγεία αλλά η ελευθερία των πολιτών. Οι αντιφάσεις των ειδικών επιστημόνων, που διορίστηκαν ως σύμβουλοι της πολιτείας, ήταν ατυχώς πολλές. Αυτό όμως ωστόσο που με βάση τη δεοντολογία χαρακτηρίζεται επιεικώς ως ανεπίτρεπτο είναι ο τρόπος εκφοράς του δημοσίου λόγου τους. Ένας δημόσιος λόγος διχαστικός, επηρμένος, υβριστικός και μισαλλόδοξος που κατά γενική ομολογία δε συνάδει με το ήθος και την ταπεινοφροσύνη που πρέπει να χαρακτηρίζουν έναν πραγματικό επιστήμονα. Κρυμμένοι πίσω από μία προκλητική κυβερνητική απόφαση περί ‘ακαταδίωκτου των ειδικών επιστημόνων’, λοιδορούν και επιτιμούν όποιον τολμά να αμφισβητήσει τη δική τους αυθεντία και ταυτοχρόνως το ‘πολιτικώς ορθόν’ σύμφωνα με τις αποφάσεις και επιταγές της κυβέρνησης. Δυστυχώς την αήθη αυτή τακτική εφάρμοσε και ο ίδιος ο Πρωθυπουργό της χώρας που ξεδιάντροπα αποκάλεσε ψεκασμένο κάθε πολίτη που δεν πείθονταν για τα αγαθά κίνητρα των κυβερνώντων και των ειδικών. Θυμίζει το «φωνάζει ο κλέφτης να φοβηθεί ο νοικοκύρης». Και δεν είναι συνήθεια τωρινή αυτή αλλά πάγια τακτική κάθε κυβέρνησης να ρίχνει το φταίξιμο για κάθε συμφορά στις πλάτες μιας ομάδας ή του συνόλου των πολιτών της χώρας αντί να αναλαμβάνει η ίδια την ευθύνη όπως συμβαίνει σε άλλες ευνομούμενες και πολιτισμένες χώρες του πλανήτη. Από το ξεδιάντροπο «μαζί τα φάγαμε» μέχρι την ακόμα αισχρότερη σύσταση να μπαίνουν φυλακή όσοι δεν εμβολιάζονται, προσλαμβάνουμε μία πικρή γεύση του απύθμενου θράσους, της τυφλής αλαζονίας και της έλλειψης παντελούς ήθους και αιδούς της σύγχρονης πολιτικής στη χώρα μας. ‘Ύβρις φυτεύει τύραννον’ δηλαδή ‘η έπαρση θρέφει τον τύραννο’ όπως έγραφε ο Σοφοκλής στην τραγωδία του Αντιγόνη. Υβριστές είναι λοιπόν και όλοι όσοι προσπαθούν να επιβάλλουν απάνθρωπα και παράλογα μέτρα τα οποία είναι δυσανάλογα προς το μέγεθος της πραγματικής απειλής. Στο κυνήγι μιας ανέφικτης ασφάλειας και δήθεν επιστροφής στην κανονικότητα, θυσιάζεται το μέγιστο όλων των αγαθών που είναι η ελευθερία. Μα όποιος θυσιάζει την ελευθερία του για την ασφάλεια δεν είναι άξιος ούτε για το ένα ούτε για το άλλο.

Ερχόμαστε στο ζήτημα το μεγάλο των ημερών, που με τη δόλια τακτική των κυβερνώντων δίχασε τους ανθρώπους, τον εμβολιασμό. Ο εμβολιασμός είναι πράξη ιατρική και όπως κάθε ιατρική πράξη απαγορεύεται να επιβάλλεται στον άνθρωπο, σύμφωνα με τον κώδικα της ιατρικής δεοντολογίας, τον Κώδικα της Νυρεμβέργης, τη Συνθήκη του Οβιέδο και το ίδιο το Σύνταγμα της πατρίδας μας. Οι κυβέρνηση και οι «ειδικοί» απεφάνθησαν ότι τα σκευάσματα αυτά, τα οποία είναι πειραματικά και κυκλοφορούν με προσωρινή άδεια, είναι θαυματουργά και ασφαλή και θα επιφέρουν το περίφημο τείχος ανοσίας. Οποιοσδήποτε δισταγμός ή εύλογη αμφιβολία αντιμετωπίζεται ως έγκλημα καθοσιώσεως. Εν τω μεταξύ κανείς δεν αναλαμβάνει την ευθύνη για τυχόν βλάβες ή τραυματισμούς από τη χρήση τους. Όποιος εμβολιάζεται αναλαμβάνει πλήρως την ευθύνη για τυχόν παρενέργειες που ίσως εκδηλωθούν, αφού οι εταιρίες, οι γιατροί και οι πολιτικοί που εξαναγκάζουν σε αυτόν δε φέρουν καμία ευθύνη. Τι απέγινε εκείνος ο όρκος του Ιπποκράτη, που ρητά απαγόρευε σε ιατρό να υποβάλλει δια του εξαναγκασμού τον ασθενή σε θεραπεία; Ο ίδιος ο πατέρας της ιατρικής όταν κλήθηκε από τους Αθηναίους να βοηθήσει, κατά τη διάρκεια του λοιμού της Αθήνας, πήγε για να βοηθήσει και τους Αθηναίους και τον Περικλή, αφού προηγουμένως είχε εξασφαλίσει την συναίνεση αυτών που τον κάλεσαν. Κουβέντα επίσης δε γίνεται για την καταγραφή πιθανών ανεπιθύμητων παρενεργειών του εμβολιασμού μέσω ‘κίτρινης κάρτας’. Η συστηματική αποσιώπηση από τηλε-ειδικούς και γενικά από τον ιατρικό κόσμο του δικαιώματος κάθε πολίτη να δηλώσει πιθανές παρενέργειες των εμβολίων κατά του κορωνοιού με το πρόσχημα της πιθανής δυσφήμησης των εμβολίων δημιουργεί καχυποψία στον πολίτη και αναξιοπιστία στην επιστήμη και την πολιτική. Η φαρμακοεπαγρύπνηση στην Ελλάδα είναι λέξη άγνωστη και η αναφορά της στην εποχή των εμβολίων κατά του κορωνοιού κατάντησε να είναι ποινικά κολάσιμη! Είναι χαρακτηριστική η περίπτωση γνωστού και διακεκριμένου επιστήμονα, που σύρθηκε σε δίκη γιατί τόλμησε να συστήσει το αυτονόητο και επιβεβλημένο, την αναφορά του οξέος ισχαιμικού στεφανιαίου επεισοδίου που υπέστη υπουργός της κυβέρνησης, στην κίτρινη κάρτα του ΕΟΦ ως πιθανή παρενέργεια του εμβολίου. Η διατύπωση έστω και της παραμικρής υπόνοιας ότι ο εμβολιασμός ενδέχεται να έχει παρενέργειες οδηγεί σε διαπόμπευση, κοινωνικό στίγμα και έντονη δημόσια αποδοκιμασία από πολιτικούς, δημοσιογράφους και κάποια μερίδα των πολιτών.

Είναι περίεργη η εμμονή και η μονόπλευρη θεραπευτική αντιμετώπιση της επιδημίας μόνο με το εμβόλιο ως τη μοναδική ‘πανάκεια’, αφού κάτι τέτοιο στην ιατρική, τουλάχιστον όπως τη γνωρίζαμε προ κορωνοϊού, δεν ισχύει. Κάθε άλλη μέθοδος υποβαθμίζεται ή εγκαταλείπεται. Ακόμα και τα εγνωσμένης αποτελεσματικότητας μονοκλωνικά αντισώματα, παραγγέλθηκαν με εξαιρετικά μεγάλη καθυστέρηση και σε ελάχιστες ποσότητες από τους ιθύνοντες του υπουργείου υγείας με αποτέλεσμα τη δυσμενή έκβαση αρκετών ασθενών που σε άλλη περίπτωση θα είχαν ωφεληθεί. Ταυτόχρονα ουδεμία ενίσχυση του ΕΣΥ με προσωπικό δεν έγινε όλο αυτό το χρονικό διάστημα. Αντίθετα εκδιώχθηκε πολύτιμο και έμπειρο προσωπικό με το αισχρό και πρωτόγνωρα φασιστικό μέτρο των αναστολών. Την ώρα επίσης, που το προσωπικό αυτό ήταν σε αναστολή ως επικίνδυνο για διασπορά του ιού, η πραγματικότητα εξέθετε ανεπανόρθωτα τους εμπνευστές της φαρσοκωμωδίας, αφού το εναπομείναν προσωπικό των νοσοκομείων όχι μόνο ασθένησε αλλά και διέσπειρε τον ιό σε νοσηλευόμενους ασθενείς. Σιγά σιγά καταρρίφθηκε το μύθευμα περί μη μεταδοτικότητας των εμβολιασμένων. Από τις διαβεβαιώσεις ότι οι εμβολιασμένοι δεν πρόκειται να νοσήσουν ή να διασπείρουν τον ιό φτάσαμε στο ότι μπορεί τελικά και να νοσούν και να διασπείρουν αλλά τουλάχιστον δε φτάνουν στην εντατική και δεν πεθαίνουν. Και φυσικά, επειδή το ψέμα έχει κοντά ποδάρια, είδαμε εμβολιασμένους και να νοσούν σοβαρά και στην εντατική να μπαίνουν και να πεθαίνουν. Και ύστερα η ιστορία πάλι άλλαξε και αυτό που έμεινε είναι ότι πεθαίνουν περισσότεροι ανεμβολίαστοι. Μόνο που όταν κάποιος λαμβάνει μια θεραπεία δεν τον ενδιαφέρει αν θα είναι χειρότερα αυτός που δεν την παίρνει, αλλά αν θα έχει όφελος ο ίδιος, αυτός που λαμβάνει τη θεραπεία. Ο εμβολιασμός, χρήσιμος ή όχι η ιστορία θα δείξει, πρέπει να είναι προϊόν ελεύθερης επιλογής και όχι προϊόν εξαναγκασμού. Ειδάλλως από ενδεχόμενο όπλο κατά του ιού μετατρέπεται σε όπλο διχασμού και καταπίεσης. Εάν το σκεύασμα αυτό έχει όντως κάποια θετικά αποτελέσματα, τότε η κυβέρνηση έχει μεγάλο μερίδιο ευθύνης για τις αμφιβολίες των πολιτών εξαιτίας των εγκληματικών και φασιστικών μεθόδων προώθησής του. Η καλλιέργεια εμπιστοσύνης μεταξύ γιατρού-ασθενή, όπως και πολιτείας- πολίτη είναι καταλυτική για την συναίνεση σε θεραπείες και πολιτικές που πρόκειται να εφαρμοστούν.
Ο κωρονοϊός αποσάρθρωσε ότι είχε μείνει από το ΕΣΥ . Τα νοσοκομεία μετατράπηκαν σε νοσοκομεία μιας νόσου. Ασθενείς με χρόνια προβλήματα υγείας και θεραπείες ακριβές δε μπορούσαν πλέον να εξυπηρετηθούν στο ΕΣΥ και αναγκάζονταν να πληρώνουν από την τσέπη τους ακριβές εξετάσεις σε ιδιωτικά εξεταστικά κέντρα. Ένα επίσης ποσοστό που δεν είχε τα χρήματα αναγκάστηκε να παραμελήσει την υγεία του. Η πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας, αντί να ενισχυθεί αποδυναμώθηκε, καθώς πολλοί γιατροί των κέντρων υγείας, μετακινούνταν για να καλύψουν τις ανάγκες των νοσοκομείων σε προσωπικό. Ο ιδιωτικός τομέας χρηματοδοτήθηκε από την πολιτεία για να καλύψει τις έκτακτες ανάγκες και να αποσυμφορήσει το ιδιαίτερα επιβαρυμένο δημόσιο ΕΣΥ. Στην πράξη ωστόσο αυτό που συνέβη, με την ανοχή για να μην πούμε τις ευλογίες της πολιτείας, ήταν η ‘επιλογή’ νοσηλείας των περιστατικών με ήπια νόσηση και η περαιτέρω προστασία της λειτουργίας του ιδιωτικού τομέα με την κράτηση κενών κλινών παρά τις υφιστάμενες ανάγκες. Τα δύο τελευταία χρόνια βιώσαμε μία μεθοδική διάλυση του ΕΣΥ, με ταυτόχρονη αύξηση της καταπίεσης, φίμωσης της κοινής γνώμης, κατασυκοφάντηση των αντιφρονούντων, επιβολή επαίσχυντων προστίμων. Το κράτος της βίας, της προπαγάνδας και του διχασμού είναι αυτό που αναδείχτηκε νικητής. Όλοι οι πολίτες βγήκαν ζημιωμένοι. Η κατάσταση της επιδημίας αντί να αποκλιμακωθεί, κλιμακώθηκε περισσότερο, οι λεγόμενοι σκληροί δείκτες θανάτων και νοσηλειών επιδεινώθηκαν, η μικρομεσαίοι επιχειρηματίες έγιναν επαίτες επιδομάτων, οι υγειονομικοί, που χειροκροτούνταν, τιμωρήθηκαν για την απείθεια στον εμβολιασμό με εξαθλίωση και πείνα. Κάθε πολίτης που τολμά να υπερασπίζεται το δικαίωμα του στην αυτοδιάθεση και κάθε επιστήμονας που υπερασπίζεται την ανεξάρτητη επιστημονική σκέψη διαπομπεύεται και τιμωρείται παραδειγματικά προς γνώση και συμμόρφωση των επίδοξων αμφισβητιών. Επιπλέον αυτό που διέρρευσε από κυβερνητικά στελέχη, είναι ότι σχεδιάζεται η αποδυνάμωση των περιφερειακών νοσοκομείων, τα οποία θα λειτουργούν ως ενισχυμένα κέντρα υγείας με κέντρο αναφοράς ένα κεντρικό νοσοκομείο, στο οποίο θα συμπράξει και ο ιδιωτικός τομέας. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι πολλές υπηρεσίες που πριν παρέχονταν δωρεάν τώρα δυστυχώς θα πληρώνονται από την τσέπη του ασφαλισμένου. Με άλλα λόγια, για τους ανασφάλιστους, θα υπάρχει μόνο το θαύμα, και η επέμβαση του ίδιου του Θεού προκειμένου να τους σώσει, εφόσον η πολιτεία τους απαξιώνει παντελώς.

Αυτά είναι τα έργα και ημέρες της διαχείρισης μιας υγειονομικής κρίσης που με πρόσχημα την προάσπιση της δημόσιας υγείας, σάρωσε ότι είχε μείνει όρθιο από το παραπαίον ΕΣΥ, διέλυσε την κοινωνική συνοχή και την οικονομία και μοίρασε χρήμα σε παπαγάλους των ΜΜΕ για να λιβανίζουν τα επιτεύγματα της κυβέρνησης και σε «ειδικούς» για να μας κηδεμονεύουν με το αζημίωτο. Με λίγα λόγια ο κορωνοϊός έγινε ο Δούρειος Ίππος για την κατάλυση της δημοκρατίας, την υφαρπαγή της ελευθερίας, την καταπάτηση όλων των θεμελιωδών δικαιωμάτων του ανθρώπου και για το πατρονάρισμα της κοινωνίας και της επιστημονικής σκέψης. Όμως όπως έλεγε ο Θουκυδίδης στο έργο του Ιστορίαι (4.58.1-4.61.7) « ού τοις άρχειν βουλομένοις μέμφομαι αλλά τοις υπακούειν ετοιμοτέροις ούσιν», δηλαδή «δεν κατηγορώ εκείνους που επιζητούν να επεκτείνουν την εξουσία τους, αλλά εκείνους που είναι πρόθυμοι να υποταχτούν».

Αν υπάρχουν ακόμη πολίτες, που πιστεύουν ότι η κυβέρνηση τους αγαπάει και αγωνιά για το καλό τους, ίσως πρέπει να το ξανασκεφτούν. Είναι άλλο πράγμα να είσαι «καλόπιστος» και άλλο «ευκολόπιστος», άλλο η «υπακοή» και άλλο η «υποταγή», και για τα δυο χρειάζεται η αρετή της διάκρισης. Ας την αποκτήσουμε επιτέλους έτσι ώστε να μη θαμπωνόμαστε από το φραμπαλά και τις τυμπανοκρουσίες για τα καινούρια ρούχα του βασιλιά, γιατί ίσως ανακαλύψουμε τελικά ότι ο βασιλιάς είναι γυμνός. Και η επιστήμη, που πλέον εξαιτίας κάποιων ανάξιων λειτουργών της, απώλεσε την εμπιστοσύνη του κόσμου, οφείλει να παραστέκει ως αρωγός τον άνθρωπο, να τον υπηρετεί και όχι να υπηρετείται από αυτόν, οφείλει να αναζητά την αλήθεια και να μην κατευθύνεται από δόλιες σκοπιμότητες.

Μπαλάσκα Ανδρονίκη
Φυσικοθεραπεύτρια του Γ. Ν. Καρδίτσας
Μέλος του Σ. Υ. Δ. Ε
( Σωματείο Υγειονομικών υπέρ της Δημοκρατίας και της Ελευθερίας)