Φήμες διάσπασης, λασπολογία, στοχοποίηση. Οι κοινές και δοκιμασμένες πρακτικές του καθεστώτος
Από συστάσεως του υγειονομικού κινήματος σχεδόν από την επόμενη ημέρα της βάναυσης εκδίωξης των αλύγιστων υγειονομικών από την εργασία τους, το διεφθαρμένο καθεστώς της κυβέρνησης Μητσοτάκη και των συνεργατών της που υπονομεύει σταθερά το μέλλον του Εθνικού Συστήματος Υγείας αλλά και τη βιωσιμότητα της μικρομεσαίας ιδιωτικής ιατρικής επιχείρησης, προσπάθησε με την κοινή μέθοδο του ωμού τραμπουκισμού και της τρομοκράτησης να διαλύσει αυτό το νεοσυσταθέν σώμα. Σύντομα το σύστημα κατανόησε ότι δεν έχει να κάνει με ανθρώπους κοινής κοπής που πέφτουν εύκολα θύματα εξόφθαλμων υπονομεύσεων.
Επτά μήνες μετά και ενώ το σύστημα ποντάριζε στην διάλυσή μας λόγω φυσικής κόπωσης, ανέχειας και ψυχικής εξουθένωσης, διαπιστώνει έντρομο ότι το δίκτυο των υγειονομικών Αττικής που εν τω μεταξύ απαριθμεί 38 νοσοκομεία, δομές και το ΕΚΑΒ, με αμείωτη ένταση συνεχίζει απτόητο την όχληση. Το δίκτυο έχοντας στο ενεργητικό του, στα πλαίσια της κινηματικής και ακτιβιστικής δράσης, πολυάριθμες πορείες, παραστάσεις διαμαρτυρίας και συγκεντρώσεις ακόμα και πανελλαδικής εμβέλειας, επιδιώκει παράλληλα την επαφή με βουλευτές από όλα τα κόμματα, με φορείς θεσμικούς και συνδικαλιστικούς, με άλλες βαλλόμενες και μη ομάδες, εντάσσοντας παράλληλα στην ατζέντα του και πληθώρα άλλων νόμιμων δραστηριοτήτων που δεν υπάρχει χρεία να αναλυθούν.
Υποθέτουμε ότι το ποτήρι ξεχείλισε για την κυβέρνηση με την πανελλαδική συσπείρωση των υγειονομικών έξω από το υπουργείο Υγείας καθώς και με την απόφαση συναδέλφων να προχωρήσουν από 21/3 σε απεργία πείνας μπροστά από το υπουργείο.
Η κίνηση της απεργία πείνας, παρόλο που μανιωδώς αποσιωπήθηκε από τα συστημικά μέσα, κατάφερε εν τέλει να διαπεράσει το τείχος της λογοκρισίας και να γνωστοποιηθεί, δημιουργώντας μεγάλη ευαισθητοποίηση του κόσμου.
Μετά και την εσφαλμένη υπόθεση ότι με την κοινοποίηση της απόφασης περί παράτασης των αναστολών εις το διηνεκές, θα έμπαινε φρένο στην ενεργητικότητά μας, υπό την πίεση των νεότερων επιδημιολογικών και ιατρικών δεδομένων που αποδομούν καθημερινά το αφήγημα και δεδομένου ότι παρελθόντος του εξαμήνου των αναστολών η απόφαση του ΣτΕ περί “συνταγματικά ανεκτής” αναστολής χωρίς ευρώ μισθό μένει μετέωρη καθώς και υπό τη σκιά μιας διαφαινόμενης άτυπης προεκλογικής περιόδου, το σύστημα απεργάζεται πλέον άλλους τρόπους διάλυσης του κινήματος. Γι αυτό το σκοπό μεταχειρίζεται τα πιο δόλια μέσα που διαθέτει: τη διαβολή και τη διάσπαση.
Το τελευταίο διάστημα παρατηρούμε κυρίως στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και εν μέρει σε άλλες διαδικτυακές πλατφόρμες την διακίνηση μιας λασπολογίας διόλου ραφιναρισμένης. Μέσω μονομερούς προβολής μιας διάστασης του αγώνα, απαξίωσης και ισοπέδωσης της συνολικής ως τώρα προσφοράς του κινήματος, ανάδειξης και ηρωοποίησης μεμονωμένων συναγωνιστών αλλά ακόμα και ονομαστικής αναφοράς(!) σε συναγωνιστές που σταμπάρονται ως δήθεν αντιμαχόμενοι την “κακή πολιτική” του κινήματος, επιχειρείται η διάλυση της συνοχής των υγειονομικών. Εφαρμογή στην ουσία της ίδιας συνταγής του διαίρει και βασίλευε που εφάρμοσε το ολοκληρωτικό κράτος για να διαλύσει τη συνοχή της κοινωνίας καθ’ όλη τη διάρκεια της πανδημίας.
Στην ως άνω τακτική περιλαμβάνεται και η στοχοποίηση συναδέλφων ιατρών με αποδόμηση του επιστημονικού τους προφίλ, στην οποία συνεισφέρουν μετά προθυμίας και κάποιοι άλλοι “συνάδελφοι” με βαρύγδουπους τίτλους.
Όλα τα παραπάνω συνθέτουν επί του παρόντος το τοπίο μιας φτηνής και ιδιαίτερα εξόφθαλμης προβοκάτσιας που δεν υποδηλώνει τίποτα περισσότερο από το γεγονός ότι το σύστημα έχει χάσει την υπομονή του και σπασμωδικά πλέον παίζει τα χαρτιά του.
Η συνοχή, η ομοψυχία, η αλληλεγγύη, η αφοσίωση σε έναν κοινό αγώνα εμπνευσμένο από ανώτερα ιδανικά και ανεπηρέαστο από κομματικές αντιλήψεις αλλά και μικροκομματικές λογικές, σε συνδυασμό με τον αμεσοδημοκρατικό χαρακτήρα του κινήματος, είναι το μυστικό της αντοχής στο χρόνο.
Το γεγονός ότι το σύστημα μάς αντιμάχεται με τόση λύσσα, είναι το κατεξοχήν τεκμήριο ότι το κίνημα βρίσκεται στο σωστό δρόμο. Διαφορετικά θα μας είχαν αφήσει ανενόχλητους και αμέριμνους να βαδίζουμε αργά και σταθερά προς ένα φυσικό τέλος…
Μετά τιμής
Οι Υγειονομικοί κατά της Υποχρεωτικότητας.
